نهر داریون

داریون نهری است در شهر شوشتر كه از رود شطیط جدا می ‌شود و دوباره به آن ملحق می ‌گردد. این نهر داریوش یا دارا نیز نام دارد و در زمان داریوش هخامنشی حفر شده است. سر دهانه نهر در زیر قلعه سلاسل قرار دارد و توسط میراب‌ها از همین قلعه كنترل می ‌شده است. وظیفه این نهر، آبیاری دشت میاناب شوشتر است .حفر كانال داریون را برخی از متون تاریخی به دوره حكومت داریوش اول هخامنشی نسبت می دهند كه حدود قرن پنجم قبل از میلاد می باشد.نهر داریون(دارا) پس از شاخه گرگر دومین كانال دست كند بزرگ شوشتر می باشد كه زمینهای كشاورزی میان دو شاخه اصلی كارون و شاخه گرگر را به علت ارتفاع بالای این زمینها نسبت به رودخانه آبیاری می كند. داریون برگرفته از نام داریوش است. در نوشته مورخان یونانی داریوش را داریون معرفی می كنند. این نهر تنها سازه آبی شوشتر است كه پس از گذشت قرنها همچنان نام بانی خویش را یدك می كشد. پل بند شادروان حدود ۳۰۰ متر پایین تر از آبگیرهای نهر داریون سطح آب را برای سوار شدن بر نهر داریون بالا می آورد. این نهر نه تنها آب مورد نیاز كشاورزی ساكنان شهر را تأمین می كند بلكه با حفر تونل های آب بر نیز مانند قنات آب را به درون شوادان(زیر زمین) منازل بافت قدیم هدایت می كرد. اگرچه بسیاری از مورخین پل بند شادروان را از سازه های آبی دوره ی ساسانی می دانند، اما با توجه به وجود نهر داریون در دوره هخامنشی و قرار داشتن ارتفاع آبگیرهای نهر داریون در فاصله ای بالاتر از سطح آب رودخانه در دوره كم آبی می توان به وجود پل بند شادروان در دوره هخامنشی نیز با قطعیت نظر داد و بطور حتم در دوران ساسانی مجدداً باز سازی شده است.در سالهای اخیر نهرداریون توسط وزارت نیرو بازسازی شده است .سر دهانه های این نهر در ساحل راست رودخانه شطیط درصخره های زیر قلعه سلاسل قرار دارد. آبگیرهای نهر داریون كه از زیر صخره‌های ساحلی رودخانه شطیط در زیر قلعه سلاسل آغاز می‌شوند شامل هشت آبگیر هستند كه برخی از آن‌ها طی سال‌های متمادی مسدود شده‌اند. در زیر قلعه سلاسل پلكان‌هایی جهت برداشت آب از نهر تعبیه شده بود به طوری كه در هنگام محاصره و بسته شدن درهای قلعه به راحتی از نهر آب بر‌می‌داشتند. هشت كانال مذكور در زیر قلعه سلاسل تبدیل به دو كانال بزرگ می‌شوند و پس از خروج از زیر قلعه به یك كانال بزرگ تبدیل می‌شوند كه تا مسافت‌ها به صورت یك كانال روباز به درون دشت میاناب هدایت می‌شود. درون قلعه نیز حمام‌های متعددی توسط تنبوشه‌های سفالی آب نهر داریون را استفاده می‌كردند. نهر داریون یك نهر دوقلو همسان نیز دارد ولی آن تخریب شده است . این نهر به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر به صورت یكجا در نشست سالانه كمیته میراث جهانی یونسكو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسكو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.